ameryka północna Archives

Północna Karolina była zbawieniem na mojej krucjacie przez miasta. Nowy Jork był cudowny i szukam każdej luki w tekście, aby o tym przypomnieć, ale po serii Chicago-Nowy Jork-Filadelfia-Waszyngton byłam już zmęczona turystami w jednokolorowych czapeczkach i czekaniem na zielone światło, żeby móc zrobić krok do przodu. Potrzebny mi był łyk świeżego powietrza i zredukowanie biegu do jedynki.

Zatrzymałam się u siostry przyjaciółki mojej kuzynki. Ta sieć połączeń mnie ciągle zadziwia. Miałam zamiar korzystać z couchsurfingu, ale do tej pory nie musiałam tego robić, bo zawsze znajduje się jakiś znajomy znajomego. Tym bardziej jestem wdzięczna tym ludziom, że przyjmują mnie pod swój dach, bo raczej nie mają w zwyczaju tego robić. Vikki powiedziała mi, że znajomi odradzali jej wpuszczenie obcej dziewczyny do domu. Ktoś się mnie boi! Nigdy nie myślałam o tym od drugiej strony, ale przecież oni mnie nie znają. Mogę być złodziejką lub wariatką. Obie strony mają jakieś wątpliwości, ale jednak decydują się, aby zaufać. Dla mnie to jest piękne i powiem Wam szczerze, że popłakałam się w łazience po tej rozmowie. Potem śmiałyśmy się ciągle z tego, że jestem złodziejką i na pewno coś zniknie po moim wyjeździe. Ponieważ Vikki jest posiadaczką sześciu broni, widok mojego gazu pieprzowego do ochrony, trochę ją rozbawił. Kiedy wjeżdżałam, powiedziałam jej, że zawinęłam jedną z jej strzelb, a ona na to: dobry wybór, będziesz bezpieczna.

Prawo do posiadania broni to jeden z głównych tematów, które dzielą Amerykanów. Kwestia ta wyznacza też granicę polityczną miedzy dwoma wiodącymi partiami. Postanowiłam, że wezmę udział w następnym wyborach (mogę głosować w Polsce), ale chciałabym, aby ten wybór był świadomy. Do tej pory moja wiedza na ten temat była szczątkowa i gdyby nie to, że spóźniłam się do konsulatu dwa lata temu, zagłosowałabym na Obamę. Teraz już nie jestem tego taka pewna. Każdą poznaną osobę pytam o to, na kogo głosowała i dlaczego. W Północnej Karolinie mogłam obserwować ciekawy spór między Vikki, która głosuje na republikanów (posiadanie broni dla każdego), a jej kuzynem, który jest po stronie demokratów (zaostrzenie wymogów do posiadania broni). To jest jeden z tych sporów, w których żadna ze stron nie przekona przeciwnika do swoich racji, bo w grę nie wchodzą racjonalne argumenty, ale przekonania. Prawo do posiadania broni zostało bowiem wprowadzone do konstytucji, aby ludzie mogli bronić się przed władzą! Dla zwolenników tej poprawki, prawo to jest równoznaczne z wolnością. Ja chyba wolę być wolna bez broni, ale rozumiem podejście kogoś, kto od dziecka jest przyzwyczajany do obecności pistoletu w domu. Dla niego to nie jest nic dziwnego i kiedy ja z przerażeniem brałam spluwę do ręki, mąż Vikki pytał: what’s the big deal?

Nawet teraz mam ciarki na ciele, kiedy pomyślę o momencie, w których strzelałam. Serce waliło mi jak oszalałe. Nagrałam video, ale mam jakiś problem z jego publikacją, więc pokażę Wam, jak tylko dojdę do tego, co jest nie tak. Na zdjęciach zabawki, którymi się bawiłam.

Vikki pokazała mi pamiątki po swoim dziadku, który brał udział w drugiej wojnie światowej.

W przeciwieństwie do gorących rozmów przy kuchennym stole na temat broni, polityki i wojny, otoczenie domu działało niesamowicie kojąco. Moi gospodarze mieszkają w lesie, więc wystarczy wyjść na podwórku, aby mieć takie widoki.

A oto ich domek. Uroczy prawda?

Całe osiedle to mała wioseczka w środku lasu. Mieszkać w takim miejscu to marzenie.

Wybraliśmy się też na krótką wycieczkę, aby zerknąć na góry.

Pogoda nam nie dopisała, ale za to udało mi się upolować policjanta z pączkiem. Panowie nie byli za bardzo chętni do tego, ale jakoś ich namówiłam. Obiecałam, że sprostuję publicznie, że policjanci już nie jedzą pączków.

Nie wiem, czy to prawda czy tylko opinia tego pana, ale faktem jest, że pączki to bardzo południowy zwyczaj. Szczerze się przyznam, że nie zaliczałam Północnej Karoliny do południa Ameryki, ale szybko zostałam z tego błędnego myślenia wyprowadzona. Kripsy Kreme to prawdziwa świątynia w stanach południowych, gdzie serwowane są ciepłe pączki.

Z dań obiadowych na stołach króluje barbecue. Tutaj podane z frytkami, krążkami cebulowymi i tzw. hushpuppy, które stały się moim przysmakiem, gdyż są zrobione z kukurydzy. Tak się zastanawiam, czy nie zrobić osobnego wpisu na temat tego, co się jej w Hameryce. Co Wy na to? Przytyłam już 2 kilogramy, więc mam trochę do powiedzenia w tym temacie.

Chciałam Wam życzyć (razem z Miss Petunią) wszystkiego dobrego z okazji Dnia Dziecka! Don’t grow up, it’s a trap.

Lubię takie niespodzianki. Spodziewasz się, że coś cię przygniecie i zmęczy, a nagle okazuje się, że to jest jedno z tych miejsc na kuli ziemskiej, do którego zawsze będziesz chciał wrócić. Kiedyś przeczytałam na blogu kolegi (Bartek pamiętasz jeszcze, że miałeś bloga?), że niektóre miejsca czekają na nas. Utkwiła mi ta fraza w głowie i nagle wyskoczyła z szufladki, wygrzebując się spod bielizny, kiedy chodziłam ulicami Nowego Jorku. Czułam się tak jakbym nie musiała się z tym miastem zapoznawać, mimo że wszystko było nowe. Może niektórzy już zauważyli, że jestem miłośniczką wsi i miasta zazwyczaj mnie rozczarowują. Nowy Jork mnie uwiódł w taki sposób, że nawet widząc jego mankamenty, już nie mogę przestać go kochać. Oczywiście były miejsca, z których połowę ludzi wysłałabym na Marsa (żadna kara, raczej nagroda), ale wydaje mi się, że i tak jak na ogromną metropolię, tłum nie przytłacza za bardzo. Bo problemem zawsze jest tłum, który uważam za osobny byt. Jeśli możesz rozróżnić jednego człowieka od drugiego i jeszcze masz czas, aby mu się przyjrzeć, to jest fajnie.

Zwiedzanie

Być może czerpałam większą przyjemność ze zwiedzania Nowego Jorku, bo znalazłam swój sposób na duże miasta. Nie pędzę na złamanie karku. Nie staram się zaliczyć wszystkich atrakcji. W tym mieście ułatwia to fakt, że po Manhattanie naprawdę można chodzić. W wielu miastach miałam ten problem, że bardzo dużo czasu spędzałam w metrze. Manhattan złaziłam wzdłuż i wszerz.

Być może przegapiłam parę ważnych atrakcji, ale nie lubię presji, która towarzyszy zwiedzaniu według przewodnika. Miałam też to szczęście, że zatrzymałam się u ludzi, którzy bardzo dobrze znają miasto i mogli mi doradzić, jak szybko gdzieś dotrzeć albo co mogę sobie darować. Jedną z takich rzeczy była Statua Wolności. Widziałam ją oczywiście z daleka, ale zrezygnowałam z wycieczki na wysepkę, na której ona stoi. Jak będę stała pod nią, to i tak jej właściwie nie zobaczę. Miałam już doświadczenia z Wieżą Eiffla, której wolałabym nigdy nie zobaczyć z bliska. Nie mówiąc o tym, że wycieczka na Statuę zajmuje pół dnia, które lepiej poświęcić na łażenie ulicami Manhattanu. Jeśli chcecie mieć fajny widok nie tylko na Panią Wolność, ale także na cały Manhattan, to polecam przejażdżkę promem na Staten Island (za darmo).

Nie zdziwcie się tylko, jak zostaniecie otoczeni przez uzbrojonych po zęby żołnierzy i łódki z karabinami. Czasami przypadkowo wpadałam na jakąś super ważną atrakcję np. jaja byka, które trzeba dotknąć, aby mieć szczęście. I wszyscy ludzie tak robią, bo ktoś powiedział, że tak trzeba.

Przy Wall Street zabłądziłam na mały cmentarz i tam spędziłam więcej czasu niż przy budynku giełdy.

Odkryłam też nowy sposób na fotografowanie wieżowców, po tym jak któryś raz próbowałam zrobić zdjęcie budynku, aby nic go nie przysłaniało. A właściwie dlaczego? W Nowym Yorku jest dużo drzew i zieleni, więc postanowiłam nie oddzielać natury od cywilizacji (to się nazywa dopisywanie ideologii do głupich pomysłów).

Moje ulubione (jakby ktoś chciał zorganizować wystawę pt. Budynki i drzewa Nowego Jorku, to mam dużo materiału).

Raz nawet zrobiłam awangardowe zdjęcie: drzewa w budynku!

Architektura

Nowy Jork ma sporo pięknych budynków, a niektóre z nich są wspominane w przewodnikach, więc nie można popadać w całkowitą manię bycia niezależnym podróżnikiem. Most Brookliński (cały czas miałam w głowie Stare Dobre Małżeństwo) należy do tych atrakcji, które chętnie bym zaliczyła jeszcze raz.

Ten sam tytuł “ponownego zaliczenia” przyznaję dla Dworca Centralnego.

Największe wrażenie robi jego wnętrze.

Te, których nazw nie pamiętam też były imponujące.

Oraz “zwykła” nowojorska architektura mieszkalna.

Trafiłam też do paru miejsc, które są mniej lub bardziej znane z seriali. Hotel Empire na pewno kojarzą miłośnicy Chucka Bassa z serialu “Gosspi Girl”.

A to mieszkanko będzie znajome dla fanów “Seksu w wielkim mieście”.

Ulice

To, że postanowiłam zwiedzać po swojemu i omijać pewne główne atrakcje albo spędzać na nich bardzo mało czasu (z Time Square uciekłam w boczną uliczkę po 5 minutach), pozwoliło mi poddać się ulicom Nowego Jorku i bez presji chodzić nimi, czekając na to, jakie mi podsuną obrazy.

Różnorodność

Przy zwiedzaniu dużych miast w Stanach trzeba trochę uważać na to, do jakiej dzielnicy się wkracza. Najlepiej poczytać trochę wcześniej o tym, które części miasta są uznawane za niebezpieczne. Często jest tak, że dzielnica bogatych senatorów graniczy z dzielnicą przestępczą. W Nowym Jorku takie miejsca są poza Manhattanem, więc można bez obaw chodzić gdzie się chce. Nowy Jork jest też uważany za jedno z bezpieczniejszych dużych miast ze względu prowadzoną przez miasto ostrą politykę wobec przestępców. Ja czułam się tam bardzo bezpiecznie. Na prawie każdym rogu widziałam policjantów, którzy stali w miejscu i byli do dyspozycji przechodniów.

Dzięki temu poczuciu bezpieczeństwa można łazić po różnych zakątkach Manhattanu i czerpać z różnorodności tych dzielnic. Mnie się chyba najbardziej spodobało Chinatown.

Ale przywiało mnie nawet do polskiej dzielnicy – Greenpoint na Brooklynie. Podobno robi się to coraz bogatsza dzielnica i ludzie wykupują od Polaków stare domy za grube pieniądze.

Zieleń i odpoczynek

Nowojorczycy mają opinię zestresowanych i znerwicowanych ludzi. Ci, których widziałam na ulicach wyglądali mi na wyluzowanych. Nie dziwię się, że są niemili dla turystów, bo jakby mnie ktoś zaczepiał codziennie w drodze do pracy, pytając o Empire State, to też bym pewnie na niego fuczała. Ja nikogo nie pytałam o drogę, więc mogłam obserwować tylko uśmiechniętych i spokojnych mieszkańców. Relaksacje w codziennym szybkim życiu umożliwiają im parki, których w Nowym Jorku jest na pęczki. Jeśli idziesz obrośnięta betonem już jakąś chwilę, to wiedz, że za rogiem na pewno czeka na zielona oaza.

Nie mówiąc o tym, że Central Park zajmuje prawie pół Manhattanu!

Most Kevina, na którym zaprzyjaźniał się z panią od gołębi.

Bryant Park. Bardzo skromny i mały park, ale dużo się tutaj dzieje: wystawy, koncerty, aktywności dla dzieci.

Washington Park – tutaj spotkałam sporo młodych ludzi, gdyż mieści się od niedaleko budynków uniwersytetu.

Moim ulubionym parkiem w Nowym Jorku (patrzcie, patrzcie, ma swój park) jest High Lane Park. Miałam tam nie jechać, ale po pobycie na Time Square szukałam jakiegoś miejsca, gdzie mogę dojść do siebie…

High Lane to nowy obiekt w mieście, więc nie każdy jeszcze o nim słyszał i wciąż jest jeszcze w trakcie zmian. Przez długie lata była to opuszczona trasa kolejowa, którą przerobiono na miejsce zieleni i artystycznych wydarzeń.

Dzianie się

W Nowym Jorku ciągle coś się dzieje. Odkrycie roku co? Dla mnie było, bo tak sobie pomyślałam, że jeśli już miałabym mieszkać w mieście, to właśnie takim jak Nowy Jork. Jeśli już sprzedać duszę diabłu, to za najwyższą stawkę.

MOMA – jedno z miejsc na mojej liście “must see”. Nie robiłam zdjęć obrazom, bo to musicie sami przeżyć, ale naprawdę warto. W piątki wieczorem jest za darmo, jakby ktoś chciał zaoszczędzić 25 dolarów.

Wstąpiłam też na chwilę do Muzeum Historii Naturalnej, ale byłam w takim niedawno w Chicago, więc nurkowałam głównie po podwodnym świecie. Cena przy wejściu jest tylko ceną sugerowaną, więc możecie za wejście zapłacić np. 1 dolara (możecie i 100).

Muzeum Indian Amerykańskich jest dość skromne, jak na tak bogatą kulturę, ale i tak spędziłam tam sporo czasu. Spójrzcie na te stroje. Gdybym była projektantem mody, to bym się nimi inspirowała.

Przeżycia

Na mojej liście przeżyć było odwiedzenie Nowego Jorku, pójście do MOMA, Central Parku i innych miejsc, które Wam pokazałam, ale udało mi się też spełnić kilka marzeń, które nie były przypisane do konkretnych miejsc.

Open house, czyli oglądanie mieszkania na sprzedaż, które zostało przerobione z magazynów na ryż.

Kupienie kart baseballowych które już nie są produkowane w sklepie z cukierkami.

Musical na Broadway. Ja byłam na “Chicago” i polecam każdemu. Po obejrzeniu tego występu będziecie się zastanawiać za co film dostał te wszystkie nagrody.