Śniła mi się dzisiaj Barcelona i kiedy coś takiego mi się przytrafia, staram się nie zeskrobywać resztek tego miejsca z powiek i wejść z tymi obrazami w dzień. Czasami na siłę przedłużam ten sen na jawie, oglądając do śniadania zdjęcia z tego miejsca i wtedy wszystko, co dzieję się tego dnia, widzę jak przez kalejdoskop. Na szary budynek naprzeciwko pada smuga słońca i wyżyma uśmiechy ze smutnych twarzy sąsiadów, którzy przestają kiwać zmartwionymi głowami na widok deszczu i wracają po kilku sekundach z pomalowanymi na różne kolory paznokciami. Żywo gestykulują i wołają ?Da nada!?, po czym wyrzucają przez okno talerze, z których przed chwilą jedli śniadanie, a one roztrzaskują się na małe kawałeczki i układają w piękne witraże. Bezdomni zrzucają brudne szaty, wskakują na różowe świnki i szybują na nich wysoko w niebo, próbując wyżebrać kilka promieni słońca dla siebie. Maszerujące dziarsko panie w garsonkach ciągną za mokre gałęzie, a rosa zmywa z ich twarzy makijaże i znikająca pod drzewem poważna biznesmenka wychodzi z drugiej strony jako radosna dziewczynka. Zwalniają, wyciągają z teczek rozkładane stoliki, na które ludzie z okien zrzucają białe obrusy i rozsiadają się wygodnie, a za ich przykładem inni ludzie na ulicy. A ja idę do kuchni zaparzyć dla nich wszystkich kawę i myślę sobie ?jak dobrze, że byłam w Barcelonie??.

Więc idź, pomaluj swój świat na żółto i na niebiesko

Do kolorowania swojego świata nie jest konieczne posiadanie partnera. Podróże są jak uzupełnianie balety barw, której potem możemy używać na co dzień, a Barcelona była dla mnie jak zakup nowego pudełka kredek. Spędziłam tam tylko kilka dni na jawie, ale w śnie już co najmniej miesiąc. Najlepsze jest to, że tak naprawdę niezależnie od tego, co zobaczycie i zwiedzicie, naładujecie się tymi barwami, zapachami, formami. Nie chcę Wam serwować tysięcznego tekstu typu ?10 miejsc, które warto zobaczyć w Barcelonie?, bo uważam, że takie artykuły wbrew pozorom utrudniają podróżowanie. Szczególnie jeśli pisze je ktoś, kto w tym miejscu spędził tylko chwilę. Jeśli potrzebujecie praktycznych informacji, to zawsze szukajcie blogów, które są prowadzone przez ludzi tam mieszkających. W przypadku Barcelony jest to np. zbarcelony.pl.

Każdy chyba wpada na początku w taką pułapkę, że chce zobaczyć wszystkie atrakcje z listy i potem lata z wywieszonym jęzorem od punktu do punktu. Mnie taki sposób zwiedzania bardzo męczył, a w dodatku miałam dziwne uczucie niespełnienia jeśli nie udało mi się odwiedzić wszystkich zaplanowanych pozycji. Nie wiem, skąd się wzięło przekonanie, że miasto poznamy, zaliczając wszystkie jego atrakcje, ale ja uważam, że tak nie jest. Oczywiście, że jak jedziemy do Rzymu, to warto zobaczyć Koloseum, ale nie trzeba organizować swojego wyjazdu tylko wokół polecanych przez innych miejsc. Każdy interesuje się innymi rzeczami i co innego będzie dla niego atrakcją. Dla mnie na przykład największą atrakcją Barcelony były ?dzikie świnie. Lubię jak mnie w podróży spotyka coś, czego bym nigdy nie zaplanowała, a mój host zabrał mnie wieczorem na wzgórze, z którego widać całą Barcelonę, po czym skręcając w ciemną uliczkę, zgasił silnik, spojrzał na mnie i powiedział: ?to teraz Cię zaskoczę?. Trochę się przestraszyłam, bo w takich okolicznościach wiecie co mogło mi przyjść do głowy. Wysiadłam niepewnie z samochodu i nagle zza krzaków wylazły chrumkające świnki, a ich widok z pięknie oświetloną Barceloną w tle i z uśmiechniętym od ucha do ucha na ich widok Hiszpanem jest dla mnie najpiękniejszym wspomnieniem i największą atrakcją, jakiej doświadczyłam w tym mieście. W ogóle jak pomyślę o innych miejscach, to zazwyczaj najciekawsze historię związane są z ludźmi, których tam poznałam. W Barcelonie było to wspomniany gospodarz, który okazał się być bogatym właścicielem luksusowych apartamentów, w których mnie ugościł, a w dodatku świetnym człowiekiem, z którym przyjaźnię się do dzisiaj. Wysyła mi co jakiś czas zdjęcia świnek. W Rzymie poznałam z kolei człowieka, który kręci dokument o ludziach z dworca Termini (bezdomnych, podróżnikach, pracownikach) i ma swoje nielegalne biuro pod torami, w podziemiach dworca. Rozmowa z nim o sztuce z dudniącymi nad głową pociągami zbliżyła mnie do Boga bardziej niż wizyty w Watykanie.

Jak nie zwiedzać miast

Przygotowując się do krótkiego wypadu, pobieżnie przeglądam przewodniki czy jakieś artykuły na temat atrakcji. Zazwyczaj wybieram jedno czy dwa miejsca, które wiem, że na pewno chcę zobaczyć. W Barcelonie był to park Guell, a resztę weryfikowałam na miejscu, zdając się na poradę lokalsów lub to gdzie mnie nogi poniosły. Mam zawsze jakąś listę rzeczy, które chce w danym mieście zrobić, ale zazwyczaj są to rzeczy, które nie ograniczają mnie do konkretnej lokalizacji np. wypić kawę w Hiszpanii. Mogę to zrobić w kawiarni na każdym rogu, więc nie muszę stresować się dotarciem do konkretnego miejsca. Pamiętajmy też, że szacowanie czasu w przypadku miast, które nie znamy jest zdradliwe. Odległość nie zawsze jest adekwatna do tego, ile czasu poświęcimy na dotarcie tam. Możemy się zgubić, mogą być korki czy kolejki i ciężko jest coś takiego przewidzieć. Nie ładujmy każdego dnia dziesięcioma atrakcjami, bo może uda nam się dotrzeć do dwóch. Odkąd odpuściłam i dałam sobie wolną rękę, mam większą przyjemność w takich kilkudniowych wypadach. Poza tym przecież mogę do danego miejsca wrócić, szczególnie jeśli wydaje mi się na tyle ciekawe. Ja od pierwszych sekund wiedziałam, że to nie jest moja ostatnia wizyta w Barcelonie. Dużo osób zachęca do zwiedzania bez mapy i tak, to brzmi bardzo poetycko, ale ja lubię mieć mapę ze sobą, szczególnie jeśli stawiam na spontaniczność. Moim zdaniem posiadanie mapy pozwala nam gubić się beztrosko bez obawy, że nie trafimy z powrotem do hotelu. Zawsze możemy na nią zerknąć i zobaczyć, czy w okolicy, w którą się zapuściliśmy nie ma czegoś ciekawego czy chociaż darmowego kibla. Poza tym mapy są bardzo fajnymi pamiątkami z podróży.

Problem ze zwiedzaniem według listy jest też taki, że wtedy wszyscy będziemy oglądać dane miasto w podobny sposób, pokazywać sobie zdjęcia z tych samych miejsc, a zazwyczaj fotografie tych największych atrakcji są w ogólnodostępne w sieci i to o wiele lepszej jakości. Jak mi ktoś pokazuje zdjęcia z miejsca, w którym też byłam, to chcę zobaczyć coś nowego. Chcę zobaczyć Barcelonę uchwyconą jego oczami. Dlatego chciałabym zaproponować Wam utworzenie takiej galerii wspólnie. Jeśli macie jakieś zdjęcie z Barcelony, które ukazuje to miasto z Waszej perspektywy, to prześlijcie je do mnie i opublikuje je na blogu. Moim przewodnikiem po Barcelonie byli mój gospodarz i słońce.